Orgeneral İlker BAŞBUĞ'a açık mektup
Sayın Genelkurmay Başkanım,

Yıllardır şerefle taşıdığınız üniformanızı çıkarıp aramıza katılmanıza az bir zaman kaldı. Sayılı güne düştü, tez geçer. Şimdiden hayırlı uğurlu olsun!

Bu satırlar bir dilekçe değil, bir mektup, bir erken kutlama!

Biz yıllarca bu Ülke ve Silahlı Kuvvetlere sadakatla, özveri ile hizmet ettik. Bir üniformamız da kefen olmasına rağmen, mahalle bekçilerinden daha alt kademeden göreve başlatıldık. Sosyal ve ekonomik haksızlıklarımızın önlenmesi için 'kol kırılır yen içinde kalır' diye beklerken, bu kez kanadımız kırıldı. Oysa biz başkaları gibi imtiyaz değil, adalet, eşitlik ve insan onuruna saygıdan başka birşey beklemiyorduk! En acısı da bizim haklarımızı önce kendi kurumumuz engelliyor!

Sizden önceki Genelkurmay Başkanı Sn. BÜYÜKANIT göreve geldiğinde umutlanmıştık emekliler olarak. Yalnızca emekliler değil, ilk defa bir Genelkurmay Başkanı’nın göreve gelişi toplumun tüm demokrat kesimlerinin ilgisini çekmiş, desteğini almıştı. Çünkü, bir Assubay arkadaşımız için “tanırım, iyi çocuk” demişti de bu neredeyse “büyük günah” sayılmıştı bazı çevrelerce.  Bizi fark ettiğini düşünmüştük. Sadece bir cümlelik ve kişisel ilgiymiş! Görev süresini doldurdu, zırhlı Audi arabasına binip gitti.

Siz geldiniz göreve!

Sizi tanıyan arkadaşlarımız Silahlı Kuvvetler'in tümünü kucaklayacak demokrat ve adil bir kişiliğiniz olduğunu söylüyorlardı. Nihayet Balıkesir’de yapmış olduğunuz konuşma bizi umutlandırdı. 30 Ağustos resepsiyonuna Assubay davet etmeniz (!) büyük lütuf sayıldı. Hangi kaynaktan beslendiler bilmiyoruz ama, bir ulusal gazete manşet attı “Assubay Devrimi” diye. Bir de şapka sakındırakları siyahtı, sarı oldu!

TEMAD’ın kuruluş yıl dönümünde TEMAD’a yaptığınız ziyaret, Genelkurmay Başkanlık Makamının  kurumsal bir ziyareti değildi, kişisel ve insani bir ziyaretti. Ama bir çok arkadaşımız bu ziyaretten bile çok mutlu oldu. “Bir ilk” daha gerçekleşmişti.

“Assubay Devrimi” Afrika’daki kabile devletlerinde devrim ne kadar olabilirse, o kadar oldu! Öyle de kaldı.

TBMM’de Assubaylara bir anayasal ayıp olan 1'nci derecenin 4'ncü kademesinin akşam verilip, sabah geri alınması yine sizin döneminize rastlar. Gerçeği bilebilmemiz mümkün değil  ama, Genelkurmay Baskısı ile geri alındığı söylendi! Tarih not düşmüştür, gün olur öğreniriz.

Sancılı bir dönemde görev yaptınız…

Artık sizden bir şey beklemiyoruz! Sizden sonra gelenden de ve sizden sonra kimin geleceği ile ilgilenen de yok!

Bu bir bakıma iyi oldu. Belki bu toplum “kurtarıcı” beklemekten vazgeçer. Tek kurtarıcının kendi toplumsal dinamizmi olduğunun bilincine varır, kurtarıcı beklemez. Umarız bu orduyu saran sevgisizlik sarmaşığını, vicdanı nasırlanmamış bir yetkili farkeder.

Siz Sayın Genelkurmay Başkanım, hepimizin yaptığı gibi, görev süreniz sona ererken kendi kendinize vicdan muhasebesi yapmış olmalısınız. Ordunun büyük bir aile olduğunu, bir Assubayın hayatınızı kurtardığından bahsettiniz. Siz o makama kadar gelirken ve o makamda olduğunuz süreçte sizinle birlikte emek veren, ama her şeye rağmen üvey evlat muamelesi gören Assubaylarla ilgili bir vicdan muhasebeniz oldu mu?

Toplasanız karargahınızı, Assubaylarınızı ve sorsanız;

“Görev sürem doldu, gidiyorum, bana hakkınızı helal ediyor musunuz?”

Sizce ezici çoğunluktan ne cevap alırsınız?

Sormasanız daha iyi olur gibi geliyor bana!

Son iki yıl, Silahlı Kuvvetler açısından zor bir süreç oldu.

Bir köylü vatandaşın sözünü hiç unutamam;

Haksızlığa uğradığını düşünüyordu ve diyordu ki;

“Garibin yerde kalmaz ahı!”

“Devirir sultanı, şahı”

Güle güle paşam!