"Ya Devlet Başa Ya Kuzgun Leşe" isimli kitabımdan;
...Ülkesi olan hiçbir insan asla acınacak durumda değildir. Şartlarımız her zaman güzeldir. Bizi tuzağa düşüren bir şeyler olduğuna kesinlikle inanıyorum. Sanki birileri beni açlık, sefalet vesaire gibi muhtemel felaketlerin korkuları ile düşünmekten alıkoyuyor. Çevremdekiler de benden pek farklı sayılmazlar. Yalnız onların için de gerçekten bu kötü olayları yaşayanlar ve korkularımıza dayanak noktası olanlar var. Sonuçta onlarda acınacak durumda değiller. Herkes kendine biçilen hayatı yaşıyor. Sadece nasıl daha güzel bir yaşamı yaşamalıyız sorusunu öğrenebilmeliyiz. Düşünmemizi mi engelliyorlar? Biz mi düşünmeyi bilmiyoruz? Yoksa bize düşünmeyi öğretebilecek olanlar görevlerini mi yapmıyorlar?...
... Yukarıda biraz işsizlerden birazda çocuklarımızdan sohbetler ettik. Emeklilerimiz den de bahsetsek mi! Ne dersiniz?
Emekliler artık çocuklarına vaktiyle ne kadar şerefli meslekler yaptıklarını söylemeye utanıyorlar. Durum bundan ibarettir. Ne fazlaca konuşulabilecek durumları vardır nede artık üretime katkıları olmadıkları için hatırlanmaya gerek vardır. Artık hiçbir şey üretmedikleri için aslında oy haklarını da ellerinden alıp tamamen layığını bulmalarını sağlamalıyız. Onlar hakkında yapılan işler kadar konuştuk yeter. Ama inşallah onlar yaptıkları işler kadar hatırlanmaya başlarlar...
Yazının bütünü için ulaşım adresi;
http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=569003&sa=70697590